Afgelopen schooljaar zagen we meermaals de naam Stressfactor verschijnen. Was het niet via de schermen, dan wel aan een hotdogkraampje. Ongeacht wat sommigen denken, Stressfactor was niet het witte konijn dat ineens uit de SCC-hoed werd getoverd, maar wel het resultaat van enkele jaren hard werk.

Om precies te zijn, moeten we 3 jaar terug in de tijd gaan. Zo lang is het al geleden dat onze school een officiële Rodeneuzen-school werd. Dankzij allerlei projecten steunden we dit goede doel en dat was een heel bewuste keuze: zelfs voor corona bleek de nood groot aan ondersteuning voor het mentale welbevinden van onze jongeren. “Maar zou die financiële steun wel echt gebruikt worden waarvoor hij dient?”, horen we de kritische lezer zich dan afvragen. De Rodeneuzen-actie heeft inderdaad een bedrag geschonken aan onze school, als beloning voor ons engagement, maar nog meer om daad bij het woord te voeren, namelijk een actie op touw zetten voor onze leerlingen, helemaal in het teken van veerkracht en welbevinden.

Corona zorgde ervoor, zoals bij zoveel dingen, dat ons geduld meer dan een beetje op de proef werd gesteld, maar na een brainstormingfase van een kleine twee jaar kwam er dan toch licht aan het einde van tunnel. Stressfactor leek ons de ideale manier om al onze leerlingen samen te brengen, met het doel zich goed te voelen en tegelijkertijd te beseffen dat school meer is dan enkel kennis overbrengen. Zo konden alle leerlingen kiezen uit een line up van artiesten. Als alle stemmen geteld waren, bleken Idl Days, DJ Mandy en Joost Klein de uitverkoren om ons SCC in vuur en vlam te zetten. Dat de nood groot bleek te zijn, was al snel duidelijk. Een stuurgroepje van een aantal leerlingen namelijk Diemar, Kaat, Cato, Sterre, Lowie, Julie en Arnt zetten onmiddellijk hun schouders onder dit project, onder de leiding van Mevrouw Pauwels en Mevrouw Wens. Als een olievlek begon hun enthousiasme goed uit te deinen. Zo gingen Mevrouw Hulselmans en Meneer Van der Loop aan de slag met de interne en externe communicatie. Dankzij de leerlingen van 3BO kwam er al snel een mooie affiche aan te pas. Uiteraard mogen we ook onze leerlingen uit ET niet vergeten; dankzij hun vakkundige manier van werken was de technische kant van het festival ook helemaal in orde. Het kostenplaatje drukten we zo veel mogelijk door allerlei acties te organiseren waarbij we de nodige centjes konden sprokkelen, met dank ook aan de gulle bijdrage van de ouderraad.

Op 29 april was het dan echt D-day. Stressfactor landde met een groot podium, een heleboel kraampjes in het kielzog en vooral drie topartiesten, die konden rekenen op “een ongezien mooie backstage”, dixit Mandy. Leerkrachten, directie, secretariaatsmedewerkers… iedereen sprong in de bres om onze leerlingen een mooie namiddag te bezorgen, om hen te tonen dat we ook echt de warme, positieve school zijn, waarover we het altijd hebben. Onze leerlingen beleefden de namiddag elk op hun manier: de ene op de “wipe-out”, de andere op de eerste rij aan het podium, in de nek van een 6^e jaars, in een rustiger hoekje… Kortom, de namiddag was er eentje waarbij we samen school maakten, waar opnieuw de glimlach te zien was bij de leerlingen voor wie het even wat moeilijker ging, maar evengoed de verwondering bij leerlingen, die eindelijk onze school leerden kennen zoals ze echt is: vol enthousiasme en gedrevenheid.

Met nog een oprechte dankjewel aan iedereen die zijn steentje heeft bijgedragen en aan al diegenen die met veel plezier op de SCC-festivalweide aanwezig waren.

Marie-Harry Willems